Nie raz zastanawiacie się, gdzie wybrać się na wycieczkę pod Warszawę? Korzystając z odrobiny czasu i nie najgorszej pogody, my wybraliśmy się na wycieczkę po Górach Łańcuchowych.
Świętując okoliczność Dnia Kobiet, mieliśmy okazję nacieszyć się ciszą i spokojem podziwiając piękno natury wzbogacone wyraźnymi nierównościami terenu. Pasmo Gór Łańcuchowych to w zasadzie pasmo wydm, wyrastających do 20 metrów ponad otaczający krajobraz. Wzgórza rozciągają się przez 2,5 km na linii wschód-zachód. Porasta je niski, iglasto-liściasty lasek, a co kilkaset metrów można spotkać piaszczyste urwisko. Ważne jednak, że górki zaznaczają się w krajobrazie.
Góry Łańcuchowe leżą około 40 km od Warszawy, w okolicy Mińska Mazowieckiego. Jadąc od strony Glinianki około 5 km przed Mińskiem, na trasie 802 po lewej stronie znajduje się parking przy łowiskach na terenie Rezerwatu Przyrody Bagna Pogorzel (tam też się wybierzemy, jak tylko zelży wilgoć, której dzieło widać na zdjęciu). Tam zostawiamy samochód. Przechodzimy na drugą stronę trasy. Podążając w stronę wzniesienia za 100 m ukazuje się droga prowadząca w las. Podążając nią trafiamy na szlak.
Najwyższe wzniesienie ma około 175 m wysokości i zwane jest Górą Skorinowa. Podobno na starych mapach były jeszcze oznaczenia tego "pasma", dziś jednak trudno znaleźć na to dowody, nawet wszędobylski wujek Google ma z tym problem. Jest za to prawdopodobne, iż nazwę góry, nadali w przeszłości okoliczni mieszkańcy, dla których takie wyjątkowe ukształtowanie terenu na płaskim przecież Mazowszu było rzeczywiście czymś wymagającym wyróżnienia.
Fani rowerów MTB też mogą spróbować tutaj swoich sił. Na całym terenie widać raczej już pozostałości drewnianych konstrukcji i przeszkód, ale nawet i bez nich trasy mogą być sporym wyzwaniem.
Ze względu na wydmowy charakter wzniesień, a co za tym idzie ilość piasku, góry dają szczególną radość najmłodszym, można tu zjeżdżać i wspinać się do woli, jak by się przebywało w wielkiej piaskownicy. W zimie zaś stanowią doskonałe miejsce do zabawy na sankach, ze względu na zacienienie dość długo trzyma się tu pokrywa śnieżna. Idąc w głąb lasu ku naszemu zdziwieniu odnaleźliśmy zabudowania, jak się okazało Sioła Julianówka. Jest to pensjonat w środku tej uroczej krainy, zatem "Góry" mogą być również opcją na dłużej niż kilka godzin :)
Oprócz wrażeń czysto rozrywkowych odkryliśmy tutaj bogactwo roślinności. Zaczynając od mieszanego lasu, gdzie dużą część odgrywają tu sosny i świerki, jest tutaj także moc porostów i grzybów. Wracając dolnym szlakiem weszliśmy odrobinę w środowisko bagienne i tam odnaleźliśmy ciekawe gatunki roślin i grzybów, niektóre nawet objęte ochroną, m. in. pola borówek: czernicy, brusznicy i pijanicy, bagno zwyczajne i widłaka jałowcowatego (oba gatunki pod ochroną), trzęsaka pomarańczowożółtego, gruzełka cynobrowego, białoporka brzozowego, wrośniaka różnobarwnego, różne odmiany chrobotka i złotorostu, chrząstkoskórnika purpurowego i pustułkę pęcherzykowatą. Opuszczając teren, na skraju lasu Trafiliśmy też na czaszkę dzika, prawdopodobnie resztkę po polowaniu, gdyż wyraźnie osobnik miał ucięte fajki, najprawdopodobniej na poczet trofeum.
Ku wyjaśnieniu, fajki to w terminologii łowieckiej kły górnej szczęki, a szable - dolnej ;)
Podsumowując. Miłe miejsce, ciekawe widoki, rozrywka zarówno dla dzieci, jak i dorosłych spragnionych odrobiny natury.
Dla lubiących adrenalinę rowerzystów, ale również i na spacery dla seniorów. Dla każdego "Góry" dadzą coś od siebie. A jeśli macie ochotę na dłużej wyrwać się od zgiełku miasta, możecie wynająć pokój w Julianówce, która również zapewni Wam wiele atrakcji i będzie "bazą wypadową" podczas zwiedzania okolicznych cudowności.
Comentarios